Chris Vink (1941) vertelt over zijn werk als loonwerker op landgoed Soelen te Zoelen (oral history). Het landgoed dateert van ongeveer 1200 in ligt aan de Linge in de Betuwe. Na eerst voor zichzelf in de fruitteelt te hebben gewerkt, kwam hij in 1970 op het landgoed te werken. Omdat ze mensen tekort kwamen vroeg de bedrijfsleider hem voor werk in de boomgaarden. Hij was het werk van thuis mee.Thema’s die in het verhaal aan de orde komen:
De boomgaarden; 30 – 35 ha. fruitteelt, veel hoogstammen. Oude rassen peren, pruimen, appels zoals sterappel, laxton, notarisappel, zoete appel e.d.
Het werk: altijd veel snoeiwerk, vooral ’s winters; verder fruit plukken, gras maaien, heggen knippen, vegen, paden schoonhouden. Voor de pluk in de herfst werden altijd veel extra mensen ingeschakeld. Zij moesten het fruit in kisten doen. Het fruit werd in koelhuizen opgeslagen. Na de pluk werd het snoeihout in de boomgaard verbrand; dat mag nu niet meer.
Toen er perenvuur kwam, erg besmettelijk voor de peren, werden alle (doornen)heggen gerooid.
Het buitenpersoneel kwam niet op het kasteel, ook niet met feestdagen als Kerstmis.
Beschrijving van de gebouwen op het landgoed; boerderijen, molenhuis.
Kasteel is in 1976 verkocht en verbouwd tot appartementen. Er kwam een lift voor de veelal oudere bewoners. Ook in het koetshuis waar vroeger een koelcel was en waar machines stonden kwamen appartementen.
In 1992 is het landgoed overgegaan naar Staatsbosbeheer, waar Chris Vink toen bij in dienst kwam. Er vindt nu biologische landbouw en fruitteelt plaats. In plaats van kunstmest mag op het weiland en in de akkerbouw nu wat stalmest van een boer worden gereden . De boomgaarden worden verpacht aan een biologische fruitteler. Stukken van de wei worden verpacht, er loopt wat vee op.

De heer IJ. (1953) uit Rossum runt samen met zijn zoon een fruitteeltbedrijf met zo’n 20 ha. fruit, appels en peren. Hij vertelt over zijn ervaringen in de hoogstam fruitteelt (oral history).
Thema’s die aan de orde komen:
Hoge (peren)bomen. De perenbomen hadden een imposante stam met een enorme kruin. Er waren lange ladders voor nodig, met 40 of 50 sporten. Als de ladder goed in de boom stond, zo nodig met 2 mikken (houten stutpalen) gestut, werd hij met een rode zakdoek aan de bovenste sport aan een tak vastgebonden.
Kersenoogst. Tijdens de kersenoogst had iedereen twee maanden lang een eigen rol. Als eerste was de spreeuwenkeerder ‘s ochtends vroeg in de boomgaard om de spreeuwen te verjagen. Als het licht werd kwamen de plukkers, zo’n dertig man, boerenknechten, kleine boertjes en arbeiders van de steenfabriek die daar snipperdagen voor opnamen. Er werd goed verdiend. Later kwamen de huisvrouwen om de geplukte kersen te sorteren. De arbeiders hadden warm eten mee in een speciale warmhoudpan, de hinkeman. Er werd samen gegeten. Twee maanden lang was de kersenboomgaard hun huis.
Ambonezen. In de jaren ’50 kwamen veel Ambonezen vanuit Vugt op de brommer om te helpen plukken. Ze waren klein, licht en vlug. De doodgeschoten spreeuwen namen ze mee om thuis te bakken.
Vaste gebruiken. Wanneer een plukker een dubbele kers (2 kersen aan één steeltje) had geplukt, moest hij een rondje geven. Als iemand jarig was of als de baas een goede prijs voor zijn kersen had gekregen, kwam ook de borrel op tafel.
Vervoer naar veiling. Aanvankelijk werden de kistjes met kersen met paard en wagen naar de veiling gebracht, later met een oude Bedford. Een van de boomgaarden had een spoorlijntje met een lorrie. Het werd gebruikt voor vervoer van klei voor de baksteenindustrie, van kunstmest en voor het vervoer van grote zware kisten fruit naar de openbare weg. Grote luxe en uniek voor een fruitboomgaard. (Geluidsbestand ontbreekt)

In 1967 is de heer Van P. (1943) uit Maurik als zelfstandig ondernemer begonnen. Hij nam het bedrijf van zijn vader over, dat uit 3 ha. hoogstam bestond. Zijn vader had het in 1955 van diens vader overgenomen. De heer Van P. vertelt over de ontwikkelingen in het bedrijf (oral history).
Thema’s die aan de orde komen:
Ontwikkelingen in het fruitbedrijf. De heer Van P. heeft van nabij de omschakeling meegemaakt van hoogstamfruit naar laagstam. De arbeid in de hoogstam fruitteelt werd te duur. In vijf jaar, tussen 1955 en 1960 werden alle hoogstambomen vervangen door struiken. Tegelijkertijd kwam ook de techniek van insectenbestrijding in een stroomversnelling. Ook kwamen er nieuwe appelrassen, zoals Jonathan, Laxton en Lombard. Bij de peren vormt de Conference nog altijd het grootste deel van het aanbod.
Bestrijding van insecten. In de jaren ’50 en ’60 werd er volop gespoten, met middelen die nu verboden zijn, zoals DDT, kwik en koper. Er werd gespoten met sproeigeweren, waarmee men op een ladder de boom in ging. Vervolgens kwam de ton met een pomp, daarna de blower met ventilator en nu de tunnelspuit. Er is steeds minder bestrijdingsmiddel nodig. Met het sproeigeweer kwamen veel bestrijdingsmiddelen in de lucht, de bodem en het water terecht. Nu kan heel nauwkeurig gedoseerd worden en bestrijding van ziekte gebeurt veel doelgerichter. Er wordt ook sterk op gecontroleerd.
Schaalvergroting. Het bedrijf bedraagt inmiddels 100 ha. Een deel richt zich op de teelt en een ander deel op verpakking en vermarkten. Het bedrijf is on-line verbonden met de supermarkten. Die kijken met alles mee en willen over alles meepraten en meebeslissen. Ze hebben te maken met heel kritische consumenten.
Controle. De controleurs controleren alles, over alles moet verantwoording worden afgelegd. De mestboekhouding, hoeveelheid bestrijdingsmiddelen etc. De bodem, de lucht en het water zijn kostbare zaken. (Geluidsbestand ontbreekt)