Speelfilm die een kritische blik werpt op de dagelijkse praktijk in rusthuizen. In dit deel: aankomst van Nora in een rusthuis, waar ze onvoldoende zorg krijgt en wegkwijnt.

Van de website van EYE filmmuseum :
"Gedramatiseerde propagandafilm voor de christelijke gezondheidszorg. De jonge Nora lijdt aan een niet nader genoemde kwaal en kwijnt weg. Hulp komt voor haar te laat en ze sterft. De nadruk in de film ligt echter bij het tonen van misstanden in een aantal rusthuizen waar meer van dan voor de patiënten wordt geleefd. Daarna wordt het getoond dat het ook anders kan; dat er ook professionele rusthuizen zijn waar de patiënt wel centraal staat. De film is in opdracht van de Christelijke Vereniging tot verpleging van behoeftige chronisch zieken 'Het Zonnehuis' gemaakt. Deze instantie had tehuizen in Doorn, Schiedam en Beekbergen. Horneckers film valt op door zijn moderne, avantgardistische stijl en zijn verrassende en doeltreffende ensceneringen. Zoals de dood van Nora, die op een brancard langs de spoorbaan ligt en uit haar benarde positie bevrijd wordt door een man die zegt niet God maar diens knecht te zijn en haar een kop koffie aanbiedt."