Deze stukken betreffen benoeming, ontslag, instructie, rechtspositie, borgstelling en fraude. Gemeentesecretarissen van plattelandsgemeenten werden, op voordracht van het gemeentebestuur, benoemd door PS, vanaf 1825 door de koning. De secretarissen van de steden werden door de koning benoemd op voordracht van de gemeenteraad. PS konden de secretaris van een stad schorsen; ontslag geschiedde door de koning. Na 1851 werd de secretaris benoemd en ontslagen door de gemeenteraad (reglementen op het platteland van Gelderland, 1817, 1825; reglement op de steden in Gelderland, 1824; S. 1851 nr. 85). Na de invoering van de Gemeentewet van 1851 werden GS op de hoogte gesteld van de instructies voor gemeentesecretarissen en stelden zij, onder goedkeuring bij KB, de jaarwedden van de secretarissen vast (S. 1851 nr. 85).

De gemeente-ontvanger werd benoemd door PS, op voordracht van het gemeentebestuur (in steden op voordracht van de raad). De gemeenteraad kon de ontvanger schorsen, PS konden hem ontslaan. Vanaf 1851 benoemde en ontsloeg de gemeenteraad de ontvanger. De ontvanger stelde de rekening op overeenkomstig de voorschriften van GS. GS konden de gemeentekas opnemen. Het ambt van secretaris was onverenigbaar met dat van ontvanger, behalve in gemeenten met minder dan 5000 inwoners (S. 1851 nr. 85).