De hier beschreven stukken behoren niet tot dit archief, maar tot dat van de hertogen van Brabant, aangevuld met in de 17e eeuw vervaardigde afschriften van stukken uit dat archief.
De geschiedenis van deze verzameling is als volgt. Op grond van de bepalingen van de Vrede van Münster ontving de Republiek uit onder andere het Brabants hertogelijk archiefdepot te Vilvoorde originele archiefstukken en gewaarmerkte afschriften betreffende de Noordelijke Nederlanden dan wel betreffende de rechten van de Republiek als mede-rechtsopvolger van de hertogen van Brabant. Deze stukken kwamen terecht in het archief van de Raad van State en vormen thans een afzonderlijke collectie in het Nationaal Archief (HaNA, 1.01.42.01 Vilvoordse charters).
In 1794 voerden de Oostenrijkers bij hun ontruiming van de Zuidelijke Nederlanden vele archivalia met zich mee, die tenslotte in het Haus-, Hof- und Staatsarchiv te Wenen belandden. In de loop van de 19e eeuw keerde een deel hiervan naar Brussel terug.
Onderzoek naar archivalia van belang voor de Nederlandse geschiedenis dat P.J. Blok in 1888 onder andere te Wenen deed, leidde er toe dat de Oostenrijkse regering in 1891 een omvangrijke collectie archivalia van Brusselse herkomst aan Nederland afstond (vgl. P.J. Blok, Verslag aangaande een onderzoek in Duitschland en Oostenrijk naar Archivalia belangrijk voor de Geschiedenis van Nederland 1888 ('s-Gravenhage, 1889). Algemene rijksarchivaris T.H.F. van Riemsdijk besloot dat het merendeel van deze stukken in Brussel thuishoorde. De betreffende archivalia werden opzij gezet om als ruilobject te dienen en vervolgens in 1953 aan België overgedragen.

Een kleiner deel van de stukken beschouwde Van Riemsdijk op onduidelijke gronden als afgedwaald uit Noord-Nederlandse archieven (de Gelderse rijksarchivaris J.F. Bijleveld had bijvoorbeeld slechts een charter als mogelijk Gelders aangewezen). Deze collectie archivalia verdeelde Van Riemsdijk in 1892 onder zijn collega's in de provincies. Bij het Rijksarchief in Gelderland kwamen stukken terecht die voortaan werden benoemd als 'Oostenrijkse stukken' en werden beschouwd als deel van het Hertogelijk archief. Om praktische redenen is dit verband intact gelaten.
De herkomst van de stukken verklaart de tweedeling van de verzameling in originelen en 17e-eeuwse afschriften: bij de verdeling na de Vrede van Münster van de Brusselse archieven tussen de Republiek en de regering van de Zuidelijke Nederlanden werden ter vervanging van de aan de Republiek afgestane originelen afschriften vervaardigd.