Tijdens de samenwerkingsbesprekingen werd geroepen dat er in Arnhem geen plaats meer was voor drie ziekenhuizen. Er zou er één moeten verdwijnen. Op 11 januari 1975 werd een gemeenschappelijk Bestuur gevormd als eerste stap naar de fusie. Intussen ontstonden binnen het St. Elisabeth’s Gasthuis plannen om zelf specialisten te gaan opleiden. Dat veronderstelde samenwerking met de Katholieke Universiteit te Nijmegen en de begeleiding van arts-assistenten. De fusiebesprekingen verliepen slecht. Was men er in 1975 nog van overtuigd dat de fusie voor het eind van het jaar een feit zou zijn, in oktober 1976 constateerde de Ondernemingsraad dat er te weinig garanties waren voor een nieuw ziekenhuis. In 1978 haakte het Diaconessenhuis af omdat het zich niet kon verenigen met de structuur van de nieuwe organisatie. Daarmee kwamen de Besturen van de drie Arnhemse ziekenhuizen verder van elkaar af te staan dan ooit tevoren. In 1980 vierde het St. Elisabeth’s Gasthuis zijn honderdjarig bestaan. In de plaats van één Geneesheer Directeur (dr. E.E.M. Geelen) was er een driemanschap gekomen: Een Verpleegkundig Directrice (I.J. Mevrouw Anspach-Claus), een Directeur Algemene Zaken (drs. A.G.J. Gerritsen) en een Medisch Directeur (Dr. Ir. L.M.M. Meyers). Gerritsen was ook jarenlang Economisch Directeur.

In 1980 werd het fusie-overleg tussen het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeentezieken-huis, dat zonder het Diaconessenhuis was doorgegaan, op een laag pitje gezet. Men besloot eerst alle aandacht te richten op gezamenlijke nieuwbouw in Arnhem-Zuid. Op 12 september gaf het Ministerie van Volksgezondheid officieel toestemming voor de bouw van een ziekenhuis in Arnhem-Zuid met een capaciteit van 575 bedden. Het zou echter nog wel 10 jaar gaan duren voor dat ziekenhuis er stond.
Er volgde een strijd over de bouw van een Polikliniek in Arnhem-Zuid. Met name het personeel van het Gemeenteziekenhuis vond dat die er moest komen, zeker nu de bouw van het nieuwe ziekenhuis nog zolang op zich liet wachten. Den Haag hield de bouw van een Polikliniek in Arnhem-Zuid echter tegen. Uiteindelijk werd besloten de bouw van de Polikliniek niet langer te koppelen aan de bouw van een nieuw ziekenhuis. Het Ministerie van Volksgezondheid liet weten dat in 1985 met de bouw van het nieuwe ziekenhuis in Arnhem-Zuid begonnen kon worden. Op 9 Juli 1981 werd de Directie van de nieuwe organisatie benoemd. Die bestond uit de drie directeuren van het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeenteziekenhuis. De nieuwe organisatie heette “de Stichting Ziekenhuis De Malberg”. De Malberg was gepland op het terrein waar veel later het Kadaster is gekomen, tegenover het huidige hoofdkantoor van de Ohra. De Polikliniek in Arnhem-Zuid was van de baan.
In 1982 zag het plaatje er als volgt uit: Het St. Elisabeth’s Gasthuis zou samen met het Gemeenteziekenhuis een ziekenhuis bouwen in Arnhem-Zuid, voor 200 miljoen gulden. Door de fusie zouden tussen 1982 en 1990 circa 450 arbeidsplaatsen verloren gaan.

Het Gemeenteziekenhuis zou voor 12 miljoen gulden verbouwd worden, daarin moest een nieuwe Polikliniek komen. In het nieuwe ziekenhuis zou ook een nieuw specialisme komen, namelijk geriatrie, met 12 bedden. Gaande de besprekingen, de plannen en tekeningen nam de onrust toe. Het nieuwe ziekenhuis zou veel te duur worden. Er zou veel te weinig ruimte zijn, zowel voor artsen, verpleegkundigen als patiënten. Dat zou er op kunnen duiden dat vooraf al rekening werd gehouden met een forse afslanking van de organisatie. Opnieuw werd naar de verbouwplannen van het gebouw van het Gemeenteziekenhuis gekeken. Na een herziening van het plan zou die verbouwing niet meer 12 maar 8 miljoen gulden kosten.
Op 8 juli 1982 werd door het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeenteziekenhuis Arnhem een samenwerkings-overeenkomst gesloten voor het gezamenlijk realiseren van een nieuw ziekenhuis. Ook werd bepaald dat de eigen exploitaties van beide ziekenhuizen beëindigd zouden worden op het moment van ingebruikname van het nieuwe ziekenhuis of op een eerder tijdstip, als besloten zou worden tot een eerdere volledige integratie. Op deze manier werd het verbeteren van de kwaliteit van de gezondheidszorg in Arnhem beoogd.
Op 9 juli 1982 werd eveneens “de Stichting Ziekenhuis De Malberg” opgericht. De taak van de Stichting was het voorbereiden van de bouw van een nieuw ziekenhuis en het te zijnertijd exploiteren daarvan.
In de loop van 1983 werd duidelijk dat nauwe samenwerking of zelfs een fusie tussen het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeenteziekenhuis te Arnhem noodzakelijker werd. De Rijksoverheid ging een steeds stringenter bezuinigingsbeleid voeren ten aanzien van de algemene ziekenhuizen middels beddenreductie, invoering van het budgetteringssysteem en elkaar opvolgende bezuinigingsrondes.

Om de gevolgen van deze maatregelen het hoofd te kunnen bieden, werd begin 1984, door de Commissie van Advies en Beheer en de Besturen van de beide ziekenhuizen, besloten de voorbereidingen voor een vervroegde fusie versneld in gang te zetten. Dat besluit werd op 7 september 1984 door de gemeenteraad van Arnhem bekrachtigd.
Op 22 oktober 1985 doet het Bestuur het voorstel om per 1 januari 1986 te fuseren in “de Stichting Ziekenhuis De Malberg” met als voornaamste doel ‘kwaliteitsbehoud, c.q. verbetering’.
Door de fusie konden een aantal functies, die als gevolg van de beddenreductie verloren dreigden te gaan voor een van de partners behouden worden voor De Malberg. Nieuwe functies konden worden aangetrokken doordat het draagvlak vergroot werd. Leemten in de zorgverlening konden over en weer worden aangevuld, overlappingen opgeheven, waardoor capaciteit vrij kwam voor andere zaken. Opleidingen konden worden veiliggesteld.
Om deze voordelen van de fusie te kunnen waarmaken was het wel nodig, per onderdeel van het ziekenhuis, planmatiger te gaan werken dan men in het verleden deed. Daartoe zouden beleidsplannen worden ontwikkeld. Aanzetten daarvoor zijn te vinden in de nota “Structuur en Strategie”.
Intussen zou er gebouwd worden, want er stond nog steeds geen nieuw ziekenhuis. De bouwplannen daarvoor waren klaar, de grond was bouwrijp. Alles was tot in de puntjes voorbereid t/m de psychische begeleiding van verplegend personeel en patiënten aan toe, tijdens de overgangsfase. De plannen zouden echter onbenut in de kast blijven liggen, want voor het zover was, gaf het Diaconessenhuis te kennen weer mee te willen praten.

Blijkbaar zag het Bestuur van het Diaconessenhuis in dat niet meedoen weleens zijn ondergang zou kunnen betekenen. Daarmee kwam het fusieverhaal in een heel ander perspectief te staan. Ziekenhuis De Malberg in Arnhem-Zuid zou er nooit komen. In plaats daarvan zouden de drie fusiepartners veel later een nieuw ziekenhuis in Arnhem-Noord bouwen; het huidige Rijnstate, op de plaats van het voormalige Gemeenteziekenhuis Arnhem. Dit laatste gaat echter buiten het bestek van dit verhaal. Het archief van het St. Elisabeth’s Gasthuis, voorzover overgedragen aan het voormalig Gemeente-archief Arnhem loopt slechts tot en met 1986. Pas op 12 februari 1987 gaf “de Vereniging Hervormd Diaconessenhuis” haar Bestuur het mandaat om met “de Stichting Ziekenhuis de Malberg” in overleg te treden om te komen tot een volledige bestuurlijke en organisatorische integratie resulterend in één ziekenhuis bij voorkeur in Arnhem-Noord.