De vereniging van de Heilige Vincentius van Paulo (de St. Vincentiusvereniging), kwam in 1833 op initiatief van de student Antoine Frédéric Ozanam te Parijs tot stand als 'Conferentie van Naastenliefde'. Al gauw verspreidde de conferentie zich over de hele wereld. In Nederland gaf koning Willem II in 1847 toestemming tot de oprichting van St. Vincentiusverenigingen. Binnen een jaar werd ook een St. Vincentiusvereniging te Arnhem opgericht. Het doel van de vereniging in het algemeen was 'naastenliefde' in welke vorm ook, maar in het bijzonder het afleggen van huisbezoeken aan mensen in nood. Van daaruit grepen de leden van de vereniging de gelegenheid aan om troost te verschaffen aan zieken en bejaarden, thuis of in ziekenhuizen en bejaardentehuizen, aan kinderen in inrichtingen en aan gevangenen. Onderwijs te geven aan arme, verlaten of buiten gezinsverband levende kinderen en godsdienstige bijstand te verlenen aan hen die dit in hun doodsuur misten. Ook deed de vereniging aan materiële bijstand, in geld of in goederen. Dat was echter niet haar hoofddoel. Om dat te bewerkstelligen kwamen de leden van de vereniging regelmatig in 'conferenties' bijeen om elkaar in de beoefening van het goede op te wekken. Tijdens de bijeenkomsten werd er gebeden en uit de bijbel gelezen.
De leden van de conferenties werden 'medebroeders' genoemd. Iedere parochie in de stad had zijn eigen conferentie. In Arnhem waren dat de conferenties van St. Eusebius, St. Walburgis, St. Joannes en St. Alloysius. Daarnaast was er ook een jongelingenvereniging (St. Joseph). De leden ervan werden ook, al of niet onder begeleiding, ingezet in de armenzorg. Zij vormden de aspirantleden voor de St. Vincentiusvereniging.

In kleinere plaatsen waren alleen conferenties. Zij hielden zich uitsluitend met het praktische werk bezig. Maar in een stad, zoals Arnhem, waar meer conferenties bestonden, werd een 'Bijzondere Raad' in het leven geroepen. Daarin zaten afgevaardigden van de conferenties. De Bijzondere Raad kwam wekelijks bijeen en besliste over het verlenen van bijstand aan noodlijdenden, al of niet in overleg met de conferenties van de onderscheidene parochies (in gecombineerde vergaderingen) of met alle leden van de geestelijkheid in Arnhem (in algemene vergaderingen).
Daarnaast waren de conferenties verenigd in de Algemene Raad die meerdere malen per jaar bijeen kwam in algemene vergaderingen en in een jaarvergadering. Boven de Algemene en Bijzondere Raad stond een Centrale Raad (per bisdom) en daarboven de Hoofdraad (landelijk).
Opmerkelijk is nog dat de vereniging van de H. Vincentius van Paulo (St. Vincentius) te Arnhem in 1874 het initiatief nam tot het oprichten van een school onder haar naam en daartoe de financiële middelen ter beschikking stelde.