Zoals hierboven reeds gezegd, moeten de leden een eventueel tekort in de exploitatiekosten zelf dragen, terwijl bij een batig saldo premierestitutie kan worden gegeven. In het verslagjaar 1905 doet zich voor het eerst een tekort voor. Het College van Commissarissen besluit dan ook om een omslag te heffen, die 45 procent van de over 1906 te betalen premie bedraagt. Een gevolg daarvan is dat het aantal deelnemers direct terugloopt.

Deze financiële teruggang is van tijdelijke aard. In de daaropvolgende periode kan men jaarlijks premierestitutie verlenen. In 1910 bijvoorbeeld, bedraagt deze 5,75 procent. De financiële toestand van de O.B.V. blijft echter sterk afhankelijk van het aantal schadegevallen dat zich in een bepaald jaar voordoet. Zo is 1919 een rampjaar voor het Nederlandse natuurbezit, doch evenzeer voor de maatschappij. Er ontstaat opnieuw een tekort, zodat omslagheffing noodzakelijk blijkt (zie inventarisnummer 245). Ook nu heeft dit een verlies aan deelnemers tot gevolg. De directie besluit dan ook, naar aanleiding van de opgedane ervaringen, het stelsel van premierestitutie te wijzeigen. Oorspronkelijk is in het reglement bepaald, dat tot restitutie kan worden overgegaan zodra het te vormen Reservefonds boven de 5000 gulden is gestegen. Dit bedrag wordt in 1912 en 1917 reeds verhoogd, doch in 1920 besluit men deze reserve op twee ton te stellen. Bij de reglementswijziging van 1927 bepaalt men dat eerst tot premierestitutie mag worden overgegaan, nadat een door het College van Commissarissen vastgesteld bedrag aan reserve is bereikt (artikel 15). Deze maatregel heeft voorkomen dat er in 1929, toen het aantal bosbranden zeer hoog was, geen omslag hoeft te worden geheven. Ook daarna is er geen omslag meer noodzakelijk, wel kan men regelmatig tot premierestitutie overgaan (zie inventarisnummers 246-248).