De taak van de vrederechter was vrijwel geheel die van de latere kantonrechter. Zo berustte bij de vrederechter voornamelijk:
1) de rechtspraak op civiel terrein:
a. in alle zaken tot een waarden van 50 francs zonder appèl, tot een waarde van 100 francs met appèl (de competentie van de vrederechter in zaken van contentieuse rechtspraak werd geregeld in art.10 en volgende van het keizerlijk decreet d.d. 8 november 1810)
b. over rechtsvorderingen tot schadevergoeding wegens schaden door mensen of dieren aan het land, veldgewassen enz. aangebracht;
over geschillen aangaande heemgrenzen;
over vorderingen tot herstel van huizen en pachthoeven, ten laste van de huurder vallende, alsook tot schadeloosstelling, door huurders en pachters wegens derving van toegezegd gebruik geëist;
over geschillen betreffende lonen, arbeidsovereenkomsten enz.;
over vorderingen voor mondelinge beledigingen enz.;
in al deze zaken tot een onbeperkt bedrag, maar boven 50 francs met appèl.
2) de berechting van politieovertredingen
3) de waarneming van enkele zaken van extra-judiciële aard en de voluntaire jurisdictie als: benoemingen van voogden, verzegelingen van boedels, verleningen van akten van notoriteit, emancipatie enz.;
(zaken van voluntaire jurisdictie waren aan de vrederechter opgedragen door art.405 en volgende van de Code Napoléon (benoeming van voogden), art.476 van die Code (emancipatie), door art.907 en volgende van de Code de Procédure Civile (verzegeling van boedels)). * 

De politierechter had de criminele funkties van de vrederechter, althans ten dele, want het Manuel des Justices de Paix (Paris 1807) verdeelt ook deze in tweeën: de vrederechter is 1) orgaan der "police judiciaire" *  en zit 2) het politiegerecht van het kanton voor.