0545
Familie Van Eck
Inleiding
laatste wijziging 29-03-2023
355 beschreven archiefstukken
5 gedigitaliseerd
totaal 113 bestanden
Inventaris
1. Stukken van persoonlijke aard
1.1. Geslacht Van Eck
1.1.11. Otto Cornelis van Eck (1780-1798)
N.B. * 1780, overl. 1798, zn van Lambert Engelbert van Eck en Charlotte Amelie Vockestaert. Ongehuwd.
N.B. * 1780, overl. 1798, zn van Lambert Engelbert van Eck en Charlotte Amelie Vockestaert. Ongehuwd.
78 Dagboek van Otto Cornelis van Eck, 1791-1797. 1 pak
N.B. Uitgegeven door Arianne Baggerman & Rudolf Dekker, Kind van de toekomst. De wondere wereld van Otto van Eck (1780-1798). Amsterdam, 2005.
Er bestaat al enkele decennia een relatief grote belangstelling voor persoonlijke geschiedenissen en het gebruik van egodocumenten in wetenschappelijk onderzoek. Er worden daarbij bronnen geraadpleegd en gebruikt, die voordien vaak als ‘te subjectief’ of ‘te gekleurd’ terzijde zouden zijn geschoven – zoals brieven, dagboeken, foto’s, home video’s, etcetera. Het gebruik van die bronnen dient dan
niet zozeer om de innerlijke zielenroerselen van de betreffende persoon bloot te leggen. Het onderzoek heeft in de regel verdergaande pretenties: men wil de sociaal-historische context belichten via de levensgeschiedenis van een individu, dan wel de ‘grote’ geschiedenis concretiseren en de ‘reële’ keuzemogelijkheden van individuele personen over het voetlicht brengen. Het hier besproken boek van de Rotterdamse historici Arianne Baggerman en Rudolf Dekker situeert zich in die stroming. Uitgangspunt voor de beide auteurs is het overgeleverde dagboek dat de Nederlandse jongen Otto van Eck tussen 1791 en 1797, tussen zijn tiende en zijn zeventiende levensjaar, bijhield (en dat in 1998 onder hun redactie door Uitgeverij Verloren in Hilversum voor het eerst werd uitgegeven). De auteurs gebruiken dit kinderdagboek om licht te werpen op de veranderingen die plaatsgrijpen in Nederland op het einde van de Verlichting: op de politieke omwentelingen, op diverse culturele veranderingen en bovenal op pedagogische vernieuwingen. Otto van Eck werd verlicht opgevoed; hij was het toekomstproject van zijn ouders, die voor de opvoeding van zoonlief vooral te rade gingen bij de filantropijnen (Basedow, Salzmann, Campe, De Perponcher, e.a.). Otto van Eck was de oudste levende zoon van een welgestelde familie. Zijn vader zou als ‘burger’ korte tijd in Den Haag een vooraanstaande rol spelen na de Bataafse revolutie van 1795.
N.B. Uitgegeven door Arianne Baggerman & Rudolf Dekker, Kind van de toekomst. De wondere wereld van Otto van Eck (1780-1798). Amsterdam, 2005.
Er bestaat al enkele decennia een relatief grote belangstelling voor persoonlijke geschiedenissen en het gebruik van egodocumenten in wetenschappelijk onderzoek. Er worden daarbij bronnen geraadpleegd en gebruikt, die voordien vaak als ‘te subjectief’ of ‘te gekleurd’ terzijde zouden zijn geschoven – zoals brieven, dagboeken, foto’s, home video’s, etcetera. Het gebruik van die bronnen dient dan
niet zozeer om de innerlijke zielenroerselen van de betreffende persoon bloot te leggen. Het onderzoek heeft in de regel verdergaande pretenties: men wil de sociaal-historische context belichten via de levensgeschiedenis van een individu, dan wel de ‘grote’ geschiedenis concretiseren en de ‘reële’ keuzemogelijkheden van individuele personen over het voetlicht brengen. Het hier besproken boek van de Rotterdamse historici Arianne Baggerman en Rudolf Dekker situeert zich in die stroming. Uitgangspunt voor de beide auteurs is het overgeleverde dagboek dat de Nederlandse jongen Otto van Eck tussen 1791 en 1797, tussen zijn tiende en zijn zeventiende levensjaar, bijhield (en dat in 1998 onder hun redactie door Uitgeverij Verloren in Hilversum voor het eerst werd uitgegeven). De auteurs gebruiken dit kinderdagboek om licht te werpen op de veranderingen die plaatsgrijpen in Nederland op het einde van de Verlichting: op de politieke omwentelingen, op diverse culturele veranderingen en bovenal op pedagogische vernieuwingen. Otto van Eck werd verlicht opgevoed; hij was het toekomstproject van zijn ouders, die voor de opvoeding van zoonlief vooral te rade gingen bij de filantropijnen (Basedow, Salzmann, Campe, De Perponcher, e.a.). Otto van Eck was de oudste levende zoon van een welgestelde familie. Zijn vader zou als ‘burger’ korte tijd in Den Haag een vooraanstaande rol spelen na de Bataafse revolutie van 1795.
0545 Familie Van Eck
Inventaris
1. Stukken van persoonlijke aard
1.1. Geslacht Van Eck
1.1.11. Otto Cornelis van Eck (1780-1798)
N.B. * 1780, overl. 1798, zn van Lambert Engelbert van Eck en Charlotte Amelie Vockestaert. Ongehuwd.
N.B. * 1780, overl. 1798, zn van Lambert Engelbert van Eck en Charlotte Amelie Vockestaert. Ongehuwd.
78
Dagboek van Otto Cornelis van Eck, 1791-1797. 1 pak
N.B. Uitgegeven door Arianne Baggerman & Rudolf Dekker, Kind van de toekomst. De wondere wereld van Otto van Eck (1780-1798). Amsterdam, 2005.
Er bestaat al enkele decennia een relatief grote belangstelling voor persoonlijke geschiedenissen en het gebruik van egodocumenten in wetenschappelijk onderzoek. Er worden daarbij bronnen geraadpleegd en gebruikt, die voordien vaak als ‘te subjectief’ of ‘te gekleurd’ terzijde zouden zijn geschoven – zoals brieven, dagboeken, foto’s, home video’s, etcetera. Het gebruik van die bronnen dient dan
niet zozeer om de innerlijke zielenroerselen van de betreffende persoon bloot te leggen. Het onderzoek heeft in de regel verdergaande pretenties: men wil de sociaal-historische context belichten via de levensgeschiedenis van een individu, dan wel de ‘grote’ geschiedenis concretiseren en de ‘reële’ keuzemogelijkheden van individuele personen over het voetlicht brengen. Het hier besproken boek van de Rotterdamse historici Arianne Baggerman en Rudolf Dekker situeert zich in die stroming. Uitgangspunt voor de beide auteurs is het overgeleverde dagboek dat de Nederlandse jongen Otto van Eck tussen 1791 en 1797, tussen zijn tiende en zijn zeventiende levensjaar, bijhield (en dat in 1998 onder hun redactie door Uitgeverij Verloren in Hilversum voor het eerst werd uitgegeven). De auteurs gebruiken dit kinderdagboek om licht te werpen op de veranderingen die plaatsgrijpen in Nederland op het einde van de Verlichting: op de politieke omwentelingen, op diverse culturele veranderingen en bovenal op pedagogische vernieuwingen. Otto van Eck werd verlicht opgevoed; hij was het toekomstproject van zijn ouders, die voor de opvoeding van zoonlief vooral te rade gingen bij de filantropijnen (Basedow, Salzmann, Campe, De Perponcher, e.a.). Otto van Eck was de oudste levende zoon van een welgestelde familie. Zijn vader zou als ‘burger’ korte tijd in Den Haag een vooraanstaande rol spelen na de Bataafse revolutie van 1795.
N.B. Uitgegeven door Arianne Baggerman & Rudolf Dekker, Kind van de toekomst. De wondere wereld van Otto van Eck (1780-1798). Amsterdam, 2005.
Er bestaat al enkele decennia een relatief grote belangstelling voor persoonlijke geschiedenissen en het gebruik van egodocumenten in wetenschappelijk onderzoek. Er worden daarbij bronnen geraadpleegd en gebruikt, die voordien vaak als ‘te subjectief’ of ‘te gekleurd’ terzijde zouden zijn geschoven – zoals brieven, dagboeken, foto’s, home video’s, etcetera. Het gebruik van die bronnen dient dan
niet zozeer om de innerlijke zielenroerselen van de betreffende persoon bloot te leggen. Het onderzoek heeft in de regel verdergaande pretenties: men wil de sociaal-historische context belichten via de levensgeschiedenis van een individu, dan wel de ‘grote’ geschiedenis concretiseren en de ‘reële’ keuzemogelijkheden van individuele personen over het voetlicht brengen. Het hier besproken boek van de Rotterdamse historici Arianne Baggerman en Rudolf Dekker situeert zich in die stroming. Uitgangspunt voor de beide auteurs is het overgeleverde dagboek dat de Nederlandse jongen Otto van Eck tussen 1791 en 1797, tussen zijn tiende en zijn zeventiende levensjaar, bijhield (en dat in 1998 onder hun redactie door Uitgeverij Verloren in Hilversum voor het eerst werd uitgegeven). De auteurs gebruiken dit kinderdagboek om licht te werpen op de veranderingen die plaatsgrijpen in Nederland op het einde van de Verlichting: op de politieke omwentelingen, op diverse culturele veranderingen en bovenal op pedagogische vernieuwingen. Otto van Eck werd verlicht opgevoed; hij was het toekomstproject van zijn ouders, die voor de opvoeding van zoonlief vooral te rade gingen bij de filantropijnen (Basedow, Salzmann, Campe, De Perponcher, e.a.). Otto van Eck was de oudste levende zoon van een welgestelde familie. Zijn vader zou als ‘burger’ korte tijd in Den Haag een vooraanstaande rol spelen na de Bataafse revolutie van 1795.
Datering:
1791-1797
Omvang:
pak
laatste wijziging 19-02-2016
laatste wijziging 29-03-2023
355 beschreven archiefstukken
5 gedigitaliseerd
totaal 113 bestanden
Kenmerken
laatste wijziging 29-03-2023
355 beschreven archiefstukken
5 gedigitaliseerd
totaal 113 bestanden