Dagboek van Miep Mekkink - van den Brink uit Oosterbeek over de periode 17 september 1944 tot en met 25 juli 1945.
Dit exemplaar is uit het Nederlands naar het Engels vertaald door Mieke Honcoop en Eric Robbins in maart 1983. De auteur vertelt hoe heel Nederland toe had geleefd naar de luchtlandingen van de Geallieerden in september 1944, en hoe opgelucht iedereen was dat nu eindelijk de Nazi's verdreven zouden worden. De eerste dagen gedurende de luchtlandingen zat het gezin in de kelder bij de buren. Het gezelschap zwol tijdens de gevechten aan tot 27 personen op 6 vierkante meter. Miep beschrijft hoe een NSB-er uit het dorp vlucht naar Scherpenzeel, en het groepje toestemming geeft om zijn huis leeg te halen. Ze vinden heerlijk voedsel in zijn kelder, dat zeer welkom is. Na een paar dagen komt Dr. Oorthuis van het Rode Kruis langs, en hij is verbaasd dat deze grote groep het tien dagen in de schuilkelder heeft volgehouden. Hij wijst hen op het voedselpunt van het Rode Kruis in Ede, en daar gaan een aantal mannen voedsel halen. De natuurlijke leider van het groepje, meneer Korporaal, wist tweemaal een groep Duitsers ervan te overtuigen dat inkwartiering geen goed idee was. Met dank aan een gewonde koe, en een nazi-buurman die het dier wel wilde neerschieten, was er ook weer wat te eten. Later die dag kwam het bevel tot evacueren. Via de directeur van het Kröller-Müller Museum kwam de groep van inmiddels 14 personen terecht op een boerderij in Westeneng, vlak bij Wekerom en Harskamp. Hier is de groep negen maanden gebleven. Op 17 april 1945 werden ze bevrijd door de Canadezen. Op dezelfde boerderij hadden de Canadezen hun kamp opgeslagen waardoor het groepje mee kon profiteren van het heerlijke voedsel dat ze mee hadden gebracht. Op 5 mei 1945 was heel Nederland bevrijd, maar helaas konden ze nog niet terug naar Oosterbeek. Na een tijdje kregen ze toestemming om voor een dag terug te keren, en de puinhopen te overzien. Opruimen zou nog weken gaan duren!