Vloer van keitjes waarin fonteintjes verstopt waren die op een onverwacht moment in werking gesteld konden worden, een symmetrisch gevormd ondiep bassin met natuurstenen rand en een gebogen achterwand bekleed met druipsteen, schelpen en versierd met beeldhouwwerk met een cascade in het midden. Dit 18de eeuwse ensemble is bewaard gebleven, met dien verstande dat waarschijnlijk in de 19e eeuw de cascade veranderd is in een nis en dat de wand en deze nis op onbeholpen wijze bekleed zijn met restanten van natuursteen, druipsteen, schelpen en enkele verweerde fragmenten van 18de eeuwse sculptuur. Tegen de wand en op de bovenrand zijn nog aanwezig: twee leeuwtjes aan de uiteinden, twee staande vrouwelijke figuren ter weerszijden van de nis en een vrouwelijk borstbeeld in het rechter gedeelte. Uit de gladde achterkanten van het beeldhouwwerk blijkt, dat deze stukken ook bedoeld waren om tegen een wand geplaatst te worden. Op oude foto's van deze nog altijd fameuze bedriegertjes is in de nis een inmiddels verdwenen borstbeeld zichtbaar, mogelijk één van de borstbeelden van de Romeinse keizers