De heer I. (1941) vertelt met name over de periode 1940 – 1950 (oral history). Zijn eerste herinneringen dateren van 17 september 1944, toen een paar duizend parachutisten op de boerderij landden.
Thema’s die aan de orde komen:
Oorlog. Het gezin werd geëvacueerd naar Bennekom en later Scherpenzeel. Om te voorkomen dat producten van het land (verplicht) werden afgegeven aan de Duitsers, mochten mensen uit de omgeving voedsel van het land halen. Geëvacueerde patiënten en medewerkers van de psychiatrische instelling Wolfheze maakten daar gebruik van.
Boerderij. Mestvee. Zaairogge. Het graan werd meestal verkocht, het stro ging naar kleine varkensboeren in de omgeving. De consumptieaardappelen die geteeld werden, werden geruild voor twee maal zoveel voeraardappelen bestemd voor het vee. Vanaf 1960 gingen de aardappelen naar de fabriek. Op het land veel konijnen en ander wild.
Hout en graswegen. Tussen de akkers groeiden rijen bomen (productiesingels) die eikenhakhout opleverden. Bakkers in de omgeving gebruikten dit hout voor het stoken van de ovens en er werden berkenbezems van gemaakt. Tussen de akkers werden grasstroken gezaaid, als wegen voor de paarden en later voor de trekkers.
Personeel. Er werd veel met personeel gewerkt; 7 à 10 vast en verder veel seizoenswerkers, die bijna niets kostten, die vaak ook bij de papierfabriek Van Gelder in Renkum werkten. Vaklieden bouwden de hooibergen (hooimieten) op het erf. De heer I. hielp evenals zijn 5 broers en 2 zussen mee op de boerderij. Zorg voor het mestvee was een vaste taak.
Eigen gebruik. Er was een moestuin, met aparte tuinman, met groenten en verschillende soorten bessen. Tot 1955 slachtte een slager jaarlijks een varken. Moeder verwerkte het vlees, deels door te wecken. Een deel werd weggeven, o.a. aan de dominee. Eén koe werd voor eigen gebruik gemolken.