De stukken in het Familiearchief Hoek betreffen de nakomelingen van genoemde Melchior (Melchert) Hoek (1786-1869), Frans ridder, en echtgenote Wilhelmina (Sophia) Sollman (1791-1857). Van vier generaties nakomelingen Hoek is papieren neerslag aanwezig.

Echter, het papieren erfgoed van de familie is grotendeels zoekgeraakt. ‘Kersen op taarten’ als correspondentie, dagboeken, alba amicorum en vroegere artistieke producten zijn niet altijd meer terug te vinden. Maar desondanks kan het oudste lid van de familie van wie documenten aanwezig zijn, genoemde Melchior Hoek, als privé-persoon en als militair en burgerlijk ambtenaar vrij behoorlijk uit de verf komen. In het archief berust een relatief groot aantal documenten van en over Hoek. Zo zijn er het op het Blokhuis te Leeuwarden geschreven militaire egodocument uit 1852 alsook de krap tien jaar later in het tijdschrift Het Vaandel verschenen novelle ‘Een oudgediende’ van Abraham Pompe (1831-1909) (zie hierna). *  Verder bevatten de archieven van de Commissie van Administratie van de gevangenissen in Friesland veel door Melchior Hoek als Leeuwarder gevangeniscommandant geschreven en gedicteerde brieven. Ook andere interessante documenten in vermeld familiearchief werpen licht op zijn persoon. Dat laat onverlet dat ook bij deze naamdrager het archief een gevoelig verlies heeft geleden. Novellist Pompe schrijft over een eind jaren vijftig van de negentiende eeuw gebracht bezoek aan het woonhuis bij de Kampense Cellebroederspoort. Tijdens het bezoek kreeg deze een stapel documenten te zien, waarvan waarschijnlijk alleen de autobiografie en de Leeuwarder conduitestaat inventarisnummers 17 en 18 nog resteren:

De overste schijnt verdiept in een bundel oude papieren die op den eerste aanblik te herkennen zijn voor officiële aanstellingen en benoemingen. Hij heeft nogmaals zijn geschreven staat van dienst doorlopen, beginnende in 1799, toen hij als tamboer werd ingeschreven, tot op den datum waarop hem als luitenant-kolonel de pensioenacte werd uitgereikt. Hij is verblijd door onze komst en op onze vraag toont hij ons gaarne de stukskens papier waarop de prins van Neufchâtel na den slag van Smolensko zijn naam inschreef als 1e luitenant; evenzoo de acte waarbij hij werd begiftigd met het eerelegioen en benoemd tot chevalier de l’Empire, zijn brevet als ridder van de Militaire Willems-Orde, en nog vele andere documenten, allen bewijzen zijner eervolle militaire loopbaan en herinneringen waarbij zijn geest in eenzame oogenblikken gaarne verwijld. * 

In het familiearchief berusten, zoals opgemerkt, documenten van vier generaties Hoek. Onder de aanwezige deelarchieven van verwante families valt het relatief omvangrijke deelarchief van de afstammingslijn Hoek-Slingeland-Van Mansvelt-Wirix-Den Bandt op. Het betreft documenten van vijf generaties andersgenaamde nakomelingen van de echtelieden Hoek-Sollman. Deze documenten vullen het archief van de familie Slingeland/Van Oosten Slingeland aan, dat bij het Streekarchief Midden-Holland te Gouda berust.

Van godsdienstige opvattingen en bevlogenheid op dichtkundig vlak onder de nakomelingen, getuigen diverse documenten. Opmerkelijk is het deze eeuw in het ongerede geraakte register met gedichten en gebedsformulieren aangelegd door Melchior Auguste Adolphe Hoek, waarvan onder inventarisnummer 28 afschriften berusten. Tot genoemde categorieën behoren tevens de ‘Dante-documenten’ onder inventarisnummers 167-228. Het gaat hier om de neerslag van de fascinatie voor het oeuvre van de middeleeuwse Italiaanse dichter en schrijver Dante Alighieri (1265-1321), van Justine Constance van Mansvelt en haar echtgenoot Anthonie Petrus Wirix. De geschriften, tekeningen, afgietsels van zegels etc. werden in 1937 door de nabestaanden van Dante-deskundige Justine Constance aan de Koninklijke Bibliotheek (KB) geschonken. Het grootste deel van haar documenten berust in de KB-collecties. De KB heeft toentertijd de boeken uit haar (gecatalogiseerde) bibliotheek over de deelcollecties verspreid. Een vijftal niet overgebrachte boeken uit haar bibliotheek bevindt zich tussen de archiefstukken (zie inv.nrs. 167 en 172-175).

Van de kunstzinnige Gelderse predikant Johannes Catharinus van der Veur berust onder inventarisnummers 9 en 10 een tweetal aan hem toegeschreven pendantportretten in potlood van de stamouders Hoek-Sollman, zijn oom en tante aan moederskant. Johannes Catharinus was oprichter en algemeen secretaris van de heimelijke protestante broederschap ‘Phylactèrion’ (1841) *  , en van het departement Buren van de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen (1842).