Aan het eind van de zeventiende eeuw vestigde Duitser Jan Hoeck zich in de Nederlandse provincie Gelderland, in het Rijk van Nijmegen. Op 21 december 1699 huwde Jan voor de toenmalige Gereformeerde gemeente Ooy en Persingen Jantje Jaspers alias Toorn, weduwe van Hermen Dercksz. De familie van de bruid woonde volgens verschillende archiefbronnen uit de zeventiende eeuw op boerderijen in Persingen. De huwelijksinschrijving vermeldt Iserlohn, zeer waarschijnlijk het ambt Iserlohn in het graafschap Mark (Sauerland), als plaats van herkomst van bruidegom Jan Hoeck. Deze stamvader van onderhavige Nederlandse tak werkte in de periode 1700-1714 als aannemer van werken in de polder ‘'t Circul van der Oye’ te Persingen. Het is aannemelijk dat ‘baes Hoeck’ en zijn echtgenote in Gelderland op het Huys te Persingen hebben gewoond. Dit kasteelrestant was toenmaals eigendom van de graven van Bylandt. Uit een schepenakte uit de jaren zestig van de achttiende eeuw kan worden afgeleid, dat de oudste zoon Melchior in diens sterfjaar (1733) daadwerkelijk ‘op het goedt van den hooggebooren heer graaf van Byland’ woonachtig is geweest. * 

Hoewel documentair niet gemakkelijk bewijsbaar, kan niettemin worden gesteld dat het om leden gaat van de reeds in de veertiende eeuw genoemde boerenfamilie Huck in Sauerland, waarvan de familienaam vanaf de achttiende eeuw vaak als ‘Hueck’ wordt gespeld. De vroegste voorvader van het nog bestaande geslacht Huck is Gottschalk Hukes, die omstreeks 1300 met Hylleke Grevels in het huwelijk trad. *  Aan vroeg grondbezit van naamdragers Huck in het ambt Iserlohn herinnert het vroegere bosbouwtoponiem ‘die Huckschlage’. Taalkundige F.L. Woeste noemt dit in diens Iserlohn und Umgegend (...). Het gaat om een laaggelegen perceel weiland. Woeste wijst in genoemd boek uit 1871 op de hoge ouderdom van de ‘(...) noch heute nicht seltene Familienname Huk, Huek, Hunck (...)’. * 

Het Sauerlandse rechtsgebied Amt Iserlohn, waarvan de stad Iserlohn de hoofdplaats was, omvatte de dorpen Hemer en Frönsberg, waar documentair aantoonbaar in de achttiende eeuw een Huck-clan heeft gewoond waarin men vernoemde met de voornaam ‘Melchior’. Het is vermelde niet-algemene voornaam die de hier centraal staande, rond 1700 in de Nederlandse Republiek ontsproten tak tot op heden gebruikt. Ongetwijfeld verwijst de voornaam naar het Duitse gebied van herkomst. Tot de groep naamdragers Huck (Hueck) in vermelde dorpen behoren de afstammelingen van Johann Diedrich Melchior Huck genannt Grünschläger (geb. ca. 1700), vader van een boer en grenadier te Frönsberg. Betreffende clan zal behoren tot de groep nakomelingen van de ter sprake gebrachte Gottschalk Hukes uit het op zo’n twintig kilometer afstand gelegen dorp Niedermassen, thans deel van stad en gemeente Unna.

Meergenoemde voornaam ‘Melchior’ was in Amt Iserlohn bekend door de adellijke rooms-katholieke familie Von Brabeck, die er op de Huizen Letmathe en Hemer woonde en in Hemer de lagere rechtspraak in handen had. Van de invloed van betreffende baronnen in het Iserlohnse getuigen de verschillende gemeentewapens waarin in de twintigste eeuw hun drie gouden wolfshaken werden opgenomen. Het is heel wel aannemelijk dat vernoeming door de clan met de voornamen ‘Melchior’ en ‘Ernst’ te maken heeft gehad met de respectieve machthebbers gebroeders Adrian Melchior en Johann Ernst von Brabeck, rechters en pachtheren in Amt Iserlohn. Van onverenigbaarheid van godsdienstige opvattingen hoeft niet per se sprake te zijn geweest: de Nederlandse stamvader Jan Hoeck en diens zonen hebben in het Rijk van Nijmegen zowel gereformeerd als katholiek laten dopen. Wellicht was het de echtgenote van Adrian Melchior, Christina Elisabeth barones von Wachtendonck (overl. 1693), die Jan Hoeck omstreeks 1690 de mogelijkheid tot vestiging aldaar heeft geboden. Zij beschikte over familierelaties in het Rijk van Nijmegen en was verwant aan kolonel in Statendienst Florens Otto Hendrik des H.R. Rijksgraaf van Bylandt (1638-1701), heer van Ooy en Persingen etc. en bezitter van de beide kastelen aldaar. * 

Nakomelingen Hoek - Jaspers Toorn waren tot in de negentiende eeuw als warmoezeniers in Lent en Nijmegen te vinden en als ambachtslieden en tuinders in de IJsselstad Deventer (takken Hoek-van Kempen en Hoek-Roessink).
Tot de sinds de Late Middeleeuwen florerende groep van nakomelingen Huck (Hueck) in Nederland zal tevens de nog bestaande tak Houck behoren, die in de negentiende eeuw van het Deventer patriciaat deel heeft uitgemaakt. Het familiearchief van de naamdragers Houck berust bij Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek Deventer. * 
De nakomelingen uit de hier centrale tak Hoek-Sollman (ex Hoek-Cantrijn) vervullen gedurende drie eeuwen meestal een militaire of ambtelijke functie. Vanaf het einde van de negentiende eeuw wordt door de nakomelingen op de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden hiervan afgeweken.

Dankzij de verheffing door keizer Napoleon I c.q. de verlening van het onderscheidingsteken van het Légion d’honneur aan een achter-achterkleinzoon van Gelders pionier Jan Hoeck, was gedurende de oudste generatie van dit Familiearchief Hoek sprake van individuele adeldom. Het betreft de persoon van 1ste luitenant infanterie Melchior Hoek (ex echtelieden Hoek-Cantrijn) met een van de riddertitels ten tijde van de Napoleontische Empireadel. De periode van adeldom begon bij de verlening door Napoleon in Moskou in 1812 en eindigde ruim een halve eeuw later met Hoeks overlijden eind jaren zestig van de negentiende eeuw. Enkele jaren na Napoleons troonsafstand had koning Lodewijk XVIII op 6 oktober 1817 hem als Frans ridder erkend. *