Leven en werken op landgoed. Het landgoed is in 1980 na het overlijden van zijn tante in het bezit gekomen van de heer D. (1931). Hij vertelt over het bedrijf (oral history).
Thema’s die aan de orde komen:
De boeren. Vroeger een tiental kleine gemengde bedrijven. Het hele gezin moest, met een interne knecht, meehelpen. Sterke band tussen de boeren; dorsen gebeurde collectief met een dorsmachine die van boerderij naar boerderij ging. Een aantal boerderijen moest sluiten en er zijn geen losland pachters meer over. Er zijn nog 5 boerderijen over, waaronder een biologische schapenhouder en een biologische boer. Met gemeente wordt gewerkt aan duurzaamheid.
Bosbouw. Vroeger waren er zes bosarbeiders die op het landgoed in een klein daggelders woninkje woonden. Nu is er samen met andere landgoedeigenaren een parttime bosbaas. Sinds 1985 geen kaalkap van percelen meer, maar selectieve houtkap.
Jacht. Oorspronkelijk een voltijds jachtopziener, later parttime. Houdt toezicht en levert hand- en spandiensten voor de jacht. De klein wild jacht als fenomeen is verdwenen en daarmee een deel van het gemeenschapsleven. Onveranderd is het reeënbestand en de reeënjacht.
Inkomsten. Bosbouw blijft maar levert niet veel op. Verhuur van het kasteel en van de vrij gekomen boerderijen zijn nu belangrijkste bron van inkomsten.
Gemeenschapsleven. Bij belangrijke gebeurtenissen worden de bewoners van het landgoed uitgenodigd. Omgekeerd bezoekt de landeigenaar, indien uitgenodigd, ook recepties van de bewoners. Het lokale café in is het trefpunt. Het is strak geregeld met wie je aan tafel zit. De directe buren zitten naast elkaar. Het landgoed wordt nu niet meer alleen door boeren bewoond maar ook door burgers. Weinig onderling contact totdat een erfpachter zijn schuur inrichtte als bruin café. Eens in de paar weken is iedereen die op het landgoed woont daar welkom en wordt een band op het landgoed ontwikkeld.