Notariële archieven bestaan voor verreweg het grootste deel uit minuutakten die een notaris verleden heeft. De akten kunnen de meest uiteenlopende handelingen en feiten bevatten. De meest voorkomende handelingen zijn het maken van een testament, transport of overdracht van onroerend goed, schenkingen, schuldbekentenissen onder hypotheek, huwelijksvoorwaarden, boedelinventarissen en -scheidingen en publieke veilingen.

De minuutakten worden per notariskantoor in chronologische volgorde bewaard. Daarnaast legt de notaris een register aan waarin dag voor dag alle door hem verleden akten worden ingeschreven: het repertorium/repertoire. Deze inschrijving omvat datum en nummer van de minuut (of de brevet - zie hierna), soort akte, naam en woonplaats van de betrokken partijen en sinds 1833 bij onroerende goederen de kadastrale aanduiding.

Het Wetboek van Koophandel schreef de notaris verder nog voor een register bij te houden van door hem opgemaakte akten van wisselprotest. Een wisselprotest is de weigering van acceptatie of van betaling van een wisselbrief (een onvoorwaardelijke opdracht tot betaling van een bepaalde som). Dit protest werd door notarissen (maar ook deurwaarders waren hiertoe bevoegd) vastgelegd in een bijzonder register van wisselprotesten. Uit deze drie elementen, de minuten, het repertorium en het register van wisselprotesten, bestaat het protocol van de notaris en alleen dit "officiële" onderdeel van het archief van een notariskantoor wordt overgebracht naar de archiefbewaarplaats en vormt daar "het notariëel archief". De akten waarvan de notaris het origineel uitgeeft aan belanghebbenden, heten brevetten. Deze worden dus niet bewaard door de notaris, omdat brevetten alleen in origineel hun waarde hebben: akten van huwelijkstoestemming, volmachten, akten van in-leven- zijn, royementen en dergelijke. Men vindt ze dus (behoudens de vermelding in het repertoire) niet terug in de notariële archieven (ook niet in afschrift).